De ontmoeting met mijn healingmaster – thuiskomen in mezelf
Soms zijn er van die momenten waarin alles op z’n plek valt. Alsof een deur opengaat naar iets wat altijd al in je zat, maar waar je nu pas bewust binnenstapt. Zo’n moment had ik tijdens een diepe meditatie waarin ik mijn healingmaster ontmoette. Een ervaring die ik graag met je deel — niet omdat ik alle antwoorden heb, maar omdat ik geloof dat ook jij dit soort innerlijke ontmoetingen kunt hebben. Misschien herken je er iets van, of wordt er iets in jou aangeraakt.
Mijn reis naar binnen
Ik begon mijn reis op een strand met een weids uitzicht over de zee. De plek voelde meteen vertrouwd en open. Terwijl ik daar liep, vond ik een talisman: een halve schelp met de naam wijde mantel. Die nam ik mee als begeleider voor de reis die voor me lag.
Voor me strekte een lange houten brug zich uit over het water, richting “het einde” — wat dat precies betekende, wist ik nog niet. Aan het einde van de brug begon een klim: via een houten touwladder ging ik omhoog, richting het heelal. Daar stond ik voor een grot, verlicht door een ster die als mijn lampje meeging. Dit vrolijke, gezellige sterretje zou mijn gids zijn in het donker.
Het innerlijke dier
In de grot lag mijn innerlijk dier rustig te slapen. Eerst dacht ik een vos te zien, maar al snel werd het duidelijk: het was een wolf. Met een doordringende blik keek hij me aan, kwam rustig naast me lopen en samen gingen we verder — de grot uit, omhoog het heelal in.
Aangekomen op een plateau, liet ik mijn wolf achter. Wat volgde, was een draaikolk, een orkaan van energie, waarin ik omhooggetrokken werd. Plots zag ik mezelf daar opnieuw — en toen kwam het moment:
“Je gaat je healingmaster zien.”
Maar ik zag niemand anders dan mezelf.
Ik bén mijn eigen healingmaster.
Thuiskomen
Op dat moment vielen er zoveel puzzelstukjes op hun plek. Ik voelde een diepe rust in mijn lichaam. Mijn healingmaster — ik — pakte mijn handen vast en samen dansten we door het heelal. Het voelde als thuiskomen.
Als afsluiting kreeg ik een bijzonder cadeau: de andere helft van mijn schelp. De wijde mantel was weer compleet. Alles klopte, alles kwam samen.
Wat het me bracht
Deze meditatie bracht me iets waar ik al lang naar zocht: het besef dat ik de kracht om te helen, te begeleiden en te leiden al in me draag. Het gaf me vertrouwen, helderheid en een diepe rust.
Misschien heb jij ook weleens intuïtief gevoeld dat er iets groters in jou leeft. Misschien herken je het gevoel van zoeken, of van thuiskomen. Ik hoop dat dit verhaal je uitnodigt om jouw eigen binnenwereld te verkennen. Je hoeft niets te worden — je bent het al.
Tot slot – een vraag aan jou
Heb jij weleens zo’n moment gehad waarin je jezelf op een dieper niveau ontmoette? Misschien via meditatie, een droom, of een onverwacht gevoel?
